پوسیدگی ریشه گوجه فرنگی

علایم پوسیدگی ریشه گوجه فرنگی

علایم پوسیدگی ریشه گوجه فرنگی

علایم پوسیدگی ریشه گوجه فرنگی اگر آبیاری را به میزان درستی انجام ندهید، دو دستی ریشه را در معرض پوسیده شدن قرار می‌دهید. در کنار آبیاری زیاد تصور کنید که خاک کشت، زهکشی مناسبی نداشته باشد. درنتیجه شما با هر بار آبیاری در واقع در حال اضافه کردن میزان بیشتری از حجم آب به داخل خاک هستید. بدون آن که حجم اضافی از آن بتواند خارج شود.

اگر بوته‌های گوجه‌فرنگی خود را در فضای باز کاشته‌اید، باران‌های پاییزی و بهاری تهدید جدی برای ایجاد این عارضه خواهند بود. این امر زمانی باید نگرانی شما را بیشتر کند که به هیچ راه کنترلی در برابر باران‌های طولانی برای محصولات خود فکر نکرده باشید.

در این صورت ریشه‌های گوجه‌فرنگی همیشه خیس هستند. در این حالت اکسیژن نمی‌تواند در اطراف ریشه بماند. به همین دلیل ریشه به نوعی درون رطوبت خفه می‌شود. این رطوبت، محیط را برای رشد و انتشار قارچ‌های بیماری‌زای دیگری فراهم می‌کند.

علایم پوسیدگی ریشه گوجه

عامل این بیماری قارچی است. پوسیدگی از ریشه شروع شده و به نهایت باعث مرگ گیاهچه میانجامد که موجب پوسیدگی میوه خواهد شد. این قارج دامنه میزبانی وسیعی دارد و به انواع گیاهان خانواده  Solanaceae بادمجانیان، انواع حبوبات و سبزی و صیفی حمله می‌کند.

هنگاهی که گیاه دچار تنش باشد به خصوص در مناطقی که نماتدهای پارازیت ریشه وجود دارند، خسارت ناشی از این قارچ افزایش پیدا می‌کند. لازم به ذکر است، بیماری رایزوکتونیایی گوجه‌ فرنگی در تمامی مناطقی که گوجه‌ فرنگی کاشته می‌شود، دیده می‌شود. معمولی‌ترین نشانه‌های پوسیدگی ریشه و طوقه در بیشتر گیاهان به صورت گیاهچه میری، پوسیدگی ریشه، پوسیدگی ساقه یا شانکر ساقه بروز می‌کند.

احتمالا معمولی‌ترین نشانه‌ای که در بیشتر گیاهان مورد حمله رایزوکتونیا بروز می‌کند، گیاهچه میری است. این بیماری بیشتر در خاک‌های سرد و مرطوب دیده می‌شود. بذر‌های جوانه‌زده، قبل یا بی‌درنگ بعد از خروج از خاک، ممکن است از بین بروند.

پس از خروج گیاهچه جوان از خاک، قارچ‌ها به ساقه هجوم می‌برد و آن‌ها را آب‌سوخته، نرم و ناتوان در برابر تحمل وزن گیاهچه می‌کند. در نتیجه گیاهچه بر زمین می‌افتد و منهدم می‌شوند. علائم بوته‌میری پس از خروج گیاهچه از خاک شامل زخم‌های قهوه‌ای متمایل به قرمز تا سیاه در روی ریشه‌ها و ساقه زیر سطح خاک است.

مدت زمان ابیاری گوجه بهاره

مدت زمان ابیاری گوجه بهاره

مدت زمان ابیاری گوجه بهاره

مدت زمان ابیاری گوجه بهاره عوامل موثر بر انتخاب روش آبیاری در گوجه فرنگی : 

انتخاب روش آبیاری به عوامل مختلفی همچون موارد زیر بستگی دارد :

  1. ✔️شرایط آب و هوایی
  2. ✔️نوع خاک
  3. ✔️نوع آب در دسترس و میزان آن
  4. ✔️نیروی کار در دسترس
  5. ✔️میزان هزینه
  6. ✔️اندازه و شکل زمین کشاورزی
  • بهترین زمان آبیاری گوجه صبح زود است. در این حالت ، گیاه قبل از شروع گرما مواد مغذی لازم را دریافت کرده و قادر به کنار آمدن با دمای بالا خواهد بود .
  • بدترین زمان آبیاری هنگام ظهر است که به هیچ عنوان توصیه نمی شود. در صورتی که آبیاری در ظهر انجام گیرد ، ریشه ها سیراب نشده و تشنگی آثار خود را بر روی گیاه خواهد گذاشت

تاثیر ریشه گوجه فرنگی بر نیاز آبی و آبیاری محصول

بر اساس راهنمای آبیاری گوجه فرنگی بوته گوجه‌فرنگی به‌نسبت دارای ریشه عمیق و تراکم ریشه‌ای قابل توجهی است، که تا عمق تقریبا ۱۲۰ سانتی‌متری نیز می‌تواند پیش‌روی کند. عمق ریشه‌زایی واقعی بسته به شرایط خاک و اقدامات خاک‌ورزی می‌تواند متفاوت باشد. با این وجود عمق ریشه‌زایی موثر عموما ۳۰ الی ۴۵ سانتیمتر و تقریبا نیمی از ریشه از ۱۵ سانتی‌متر فراتر نمی‌رود.

توجه به ریشه و ریشه‌زایی موثر از این جهت مهم و حیاتی است که نباید اجازه داد تا گیاه تنش آبی را تجربه کند. تنش آبی در گوجه فرنگی منجر به ریختن گل و میوه‌های جوان شده و در نهایت خشک شدن گیاه را در پی دارد.

مدت زمان ابیاری گوجه بهاره

راهنمای آبیاری گوجه فرنگی نشان می‌دهد که برای آبیاری گیاه گوجه‌فرنگی ممکن است

چندین روش و انواع تجهیزات آبیاری وجود داشته باشد،

که در نهایت انتخاب هر کدام از این روش‌ها به موارد زیر بستگی خواهد داشت:

  • در دسترس بودن تجهیزات مورد نیاز
  • اندازه و شکل زمین کشاورزی و باغ
  • مقدار و کیفیت آب موجود و در دسترس
  • نیروی انسانی مورد نیاز و در دسترس
  • هزینه انرژی
  • مقدار کل هزینه مورد نظر

 

آبیاری سطحی

آبیاری سطحی

آبیاری سطحی

آبیاری سطحی به دو صورت سنتی و پیشرفته وجود دارد که با استفاده از تجهیزات آبیاری  می‌توان نوع آن را تشخیص داد به صورتی که می‌شود گفت در روش آبیاری  پیشرفته؛ از تجهیزات پیشرفته نیز استفاده می‌شود.

با توجه به مشکلات و مسائلی که در این روش وجود دارد می‌توان گفت که استفاده از روش‌های دیگر توصیه می‌شود.

نتیجه‌ای که از این نوع آبیاری گرفته‌اند، در کشورهای متفاوت مختلف می‌باشد اما کشورهای استرالیا، چین، مصر و ایران نشان از این می‌دهد که لوله‌های دریچه دار و تجهیزات آبیاری سطحی، تا میزان ۲۸ درصد از مصرف آب کم می‌کند و راندمان آب را تا میزان ۳۰ درصد کم می‌کند.

بیش از ۹۰ درصد اراضی فاریاب (آبی) جهان به روش‌های سطحی آبیاری می‌شود؛ ولی این روش‌ها به نسبت روش‌های نوین آبیاری، بازده کمتری دارد. کمبودن بازده آبیاری، ناشی از ضعف مدیریت آبیاری در این روش‌هاست. به دلیل هزینه زیاد سامانه‌های نوین آبیاری، به بهبود و اصلاح عملکرد روش‌های سنتی آبیاری سطحی که کم هزینه است و خود زارعان نیز توجه چندانی نمی‌شود؛ آن را اجرا می‌کنند، غالبا حال آنکه این امر ضروری و اجتناب ناپذیر است. با اصلاح سامانه‌های سنتی آبیاری ، افزایش بازده آبیاری امکان‌پذیر است.

آبیاری سطحی

مزایای

  • سادگی و عدم نیاز به دستگاه و تجهیزات پیچیده
  • هزینه سرمایه‌گذاری اولیه پایین
  • عدم نیاز به انرژی

معایب

  • در مواردی که شیب زمین زیاد است نمی‌توان از این روش آبیاری استفاده کرد و باید زمین تسطیح یا شیب‌بندی شود که هزینه زیادی دارد.
  •  برای خاک‌های سبک و شنی مناسب نیست.
  •  به نیروی کار بیشتری نسبت به روش‌های آبیاری تحت فشار نیاز دارد.
  • راندمان این آبیاری پایین است که باعث هدر رفت آب می‌شود.
  •  نیاز به دبی آب بالایی دارد.
یکی از رایج ترین سیستم های آبیاری در جهان و کشور ماست. براساس آمار، بیش از ۹۵درصد اراضی کشور، در حال حاضر تحت روش سیستم است.علیرغم گستردگی و پیچیدگی های بسیار زیاد این سیستم، تاکنون محققین و کاربران، توجه چندانی بر آن نداشته اند. راندمان فعلی آبیاری  در کشور، براساس تحقیقات متعدد، کمتر از ۳۵درصد تخمین زده است.
آبیاری سطحی قدیمی ترین و رایج ترین روش آبیاری در کشاورزی است. آبیاری سطح را می توان به انواع مختلف تقسیم بندی کرد؛ ولی بارزترین تقسیم بندی ها به ترتیب زیر است:

۱.آبیاری کرتی

۲.آبیاری نواری

۳.آبیاری جویچه ای(فارو)

۴. آبیاری غرقابی