نقش منگنز در گوجه
نقش منگنز در گوجه
نقش منگنز در گوجه اصلاح کمبود منگنز
تولید کلروفیل
فعال‌سازی آنزیم
مقاومت در برابر بیماری‌ها
بهبود جذب مواد مغذی
بهبود عملکرد و کیفیت محصول
تنظیم pH خاک
سازگاری
• رشد سریع قسمت های هوایی و رنگ سبز تیره در گیاه
• افزایش ریشه زایی، تشکیل گل و دانه
• تنظیم کننده فتوسنتز
• ضخیم کننده دیواره سلولی و افزایش مقاومت ساقه ها
این عنصر را می‌توان مستقیما نیز به برگ ها زد؛ اما پیش از آن باید خاک را نیز آزمایش و اصلاح نمود
تا گیاه بتواند این ماده و سایر ترکیبات مغذی را از ریشه دریافت کند. کمبود این عنصر می‌تواند
با در خاک‌هایی با pH بالاتر از ۶.۵ رخ دهد؛ همچنین ممکن است این ماده توسط خاک شسته شده باشد.
در صورتی که pH خاک زیر ۵.۵ باشد، این عنصر بیشتر در خاک حل می‌شود و سمیت Mn در
گیاه افزایش می‌یابد. برای دسترسی بهتر گیاهان به مواد مغذی می‌توانید اصلاح خاک یا اصلاح
سطوح pH را انجام دهید. برای مثال آهک به افزایش سطح pH کمک می کند
که درحالی که سولفات آلومینیوم و گوگرد باعث کاهش pH می شوند.
نقش منگنز در گوجه
با حذف منگنز از محیط غذایی در بافت های گیاهی، غلظت عناصر اصلی تغذیه معدنی افزایش می یابد
و نسبت آنها در تعادل مواد مغذی به هم می خورد. کمبود منگنز در گیاه معمولاً منجر به کاهش عملکرد
ماده خشک و کاهش تحمل به گرما و تنش خشکی می شود و نیاز به کود منگنز را به شدت افزایش می دهد؛
جو بهاره به ویژه به کمبود منگنز حساس است و بنابراین هنگام استفاده از کود منگنز به شدت واکنش نشان می دهد.
گیاهان با کمبود منگنز دچار کلروز رگبرگی (زرد شدن بین رگبرگها) و ایجاد لکه های تغییر رنگ می شوند،
البته کاهش تشکیل لیگنین ممکن است منجر به فلاپی گیاهان و شروع بیماری شود. در شرایط کمبود
حاد منگنز، مواردی از عدم میوه دهی در تربچه، کلم، گوجه فرنگی، نخود
و سایر محصولات مشاهده شده است. خطر کمبود منگنز در کجا بیشتر است؟
- • در زمان تماس ضعیف ریشه با خاک
- • خاک های با مواد آلی بالا
- • PH بالا
- • مزارع درمان شده با آهک
- • خاک با سطوح بیش از حد کبالت
