کمبود اهن در گیاه

کمبود اهن در گیاه یک اختلال عمده تغذیه ای برای محصولاتی است

که در خاک های آهکی رشد می کنند و باعث کاهش رشد رویشی و همچنین کاهش عملکرد و افت کیفیت می شود.

با پیشرفت در تکنیک های طیف سنجی جرمی، دانش قابل توجهی در مورد تغییر

در پروفایل پروتئین قسمت های مختلف گیاهان و محفظه ها در نتیجه کمبود آهن ایجاد شده است.

تغییرات در پروفایل پروتئین تیلاکوئیدها از چندین گونه با استفاده از روش های

الکتروفورز دو بعدی مبتنی بر ژل بررسی شده است و از همین روش ها برای بررسی تغییرات

در پروفایل پروتئوم ریشه گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum) ، چغندرقند

(Beta vulgaris) استفاده شده است. ) ، خیار (Cucumis sativus) ، Medicago truncatula و یک پایه Prunus.

مطالعات پروتئومیک با بهره وری بالا نیز با استفاده از ریشه های Arabidopsis thaliana و thylakoids کمبود آهن منتشر شده است.

درک بهتر مکانیسم های مربوط به هموستاز Fe ریشه از دیدگاه جامع ممکن است

توانایی ما را در افزایش پاسخ های تحمل به کمبود آهن در گیاهان مورد علاقه زراعی تقویت کند.

آهن (Fe) ششمین عنصر فراوان در جهان و چهارمین عنصر فراوان در پوسته زمین است.

کمبود این ریز مغذی ارزشمند مشکل رایجی است که در گیاهان زینتی و غیره یافت می‌شود.

عموما علت اصلی این اختلال، سطوح بالای pH خاک است. همچنین رسوبات

کربنات کلسیم یکی از ویژگی های مشترک خاک با pH بالا است. زمانی که این ماده

در آب حل می‌شود، pH به ۸ تا ۸.۵ می رسد که در این محیط، حلالیت آهن به

شدت کاهش می یابد. آبیاری بیش از حد گیاهانی که در خاک های آهکی رشد می کنند می تواند باعث بدتر شدن کمبود آهن شود.

کمبود اهن در گیاه

برای اکثر موجودات زنده روی زمین، Fe یا آهن یک عنصر اساسی است.

با این حال، ویژگی های شیمیایی آن در محیط های دارای اکسیژن، دسترسی به آن را محدود می کند.

در نتیجه، کمبود آهن یک پدیده گسترده در میان حیوانات و گیاهان است.

طبق WHO، کم خونی (از جمله کم خونی ناشی از کمبود آهن) بیش از ۲ میلیارد نفر در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار می دهد.

در محصولات زراعی و به ویژه در گیاهانی که در خاک آهکی رشد می کنند،

کمبود آهن یک اختلال اساسی در تغذیه است که باعث کاهش رشد رویشی و کاهش عملکرد و افت کیفیت محصول می شود.

آهن عموما در بیشتر خاک های طبیعی به صورت فراوان در دو شکل Fe2+ و Fe3+  وجود دارد.

این اتم ها دارای بار مثبتی هستند که به ذرات خاک با بار منفی می چسبند.

در واقع مانند آهن ربا کار می کنند و آهن را در جای خود نگه می دارند. البته

بیشتر آهن به شکلی نیست که گیاه بتواند به راحتی آن را جذب کند. برای ورود

آهن به سیستم گیاه، ریشه گیاه باید آهن را از سطح خاک بیرون بکشد.

یکی از عواملی که می تواند بر میزان توانایی گیاهان در جذب آهن تاثیر بگذارد، pH خاک است.