ابیاری چغندر
ابیاری چغندر در کشتهای سنتی که بذر به صورت دستی درون کرتها پخش میشود، آبیاری نیز به صورت کرتی انجام میشود.
در این روش، اندازه و ابعاد کرتها به ویژگیهای خاک، شیب زمین، و میزان آب موجود، وابسته است.
چغندر قند یکی از محصولات استراتژیک در بخش کشاورزی است که تولید آن نقش مهمی در تامین نیاز داخلی به قند و شکر دارد.
کاشت مکانیزه ی این محصول و تضمین خرید آن توسط دولت، امروزه کشاورزان را به پرورش این محصول ترغیب کرده است .
اما آنچه که در بخش کشاورزی از اهمیت زیادی برخوردار است ؛ انتخاب روش مناسب آبیاری است.
در صورتی که از روش های نوین آبیاری برای پرورش این گیاه استفاده شود، ضمن صرفه جویی در مصرف آب ،
تاثیر به سزایی در افزایش کمیت و کیفیت چغندر تولید شده خواهد داشت.
اگر شما هم قصد کاشت چغندر قند را دارید و علاقمند هستید در خصوص روشهای آبیاری
چغندر اطلاعات بیشتری کسب کنید؛ دعوت می کنیم در ادامه با طراح گستر آب آرا همراه باشید.
به علاوه، در این روش مصرف آب بسیار زیادی صورت میگیرد و نیاز به نیروی کار انسانی بیشتری برای آبیاری وجود دارد.
همچنین، خاک اطراف گیاهان به صورت فشرده و متراکم شده
و رشد ریشه را محدود میکند و حساسیت گیاهان نسبت به بیماریها افزایش مییابد.
این روش نسبت به آبیاری بارانی، بازدهی بیشتر و محدودیت کمتری دارد. همچنین هدر
رفت آب کمتری نسبت به روشهای سطحی و بارانی دارد. آبیاری قطرهای به دو روش سطحی و زیرسطحی قابل اجرا است.
از مهمترین مزایای آبیاری قطرهای گیاه چغندر میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- کاهش مصرف آب
- کاهش رشد علفهای هرز
- افزایش کمیت تولید
- بهبود کیفیت محصول
- افزایش درصد قند محصول
- کاهش مصرف انرژی
- کاهش استفاده از نیروی انسانی
- کاهش فرسایش خاک
ابیاری چغندر
گیاه چغندر در خاک حاصل خیز مرطوب با بافت متوسط ، زهکشی مناسب و pHخنثی به خوبی رشد می کند. ( خاک هایی که ظرفیت نگهداری آب بیشتری دارند، عملکرد بهتری از خود نشان می دهند.) این گیاه در اوایل رشد نسبت به شوری حساس است و شوری بالای خاک بر عملکرد گیاه اثر منفی می گذارد. بافت خاک مناسب برای چغندر نیز ، خاکی بین شنی و رسی است. خاک های سفت برای کشت چغندر مناسب نیستند زیرا اجازه نمی دهد ریشه به راحتی در خاک حرکت کرده و رشد کند. در صورتی که خاک رس و سفت است می توان با اضافه کردن کمپوست آلی بافت خاک را اصلاح نمود. همچنین خاک کشت باید به صورت یکنواخت رطوبت داشته اما هرگز نباید باتلاقی و خیس باشد.