آبیاری سطحی
آبیاری سطحی به دو صورت سنتی و پیشرفته وجود دارد که با استفاده از تجهیزات آبیاری می‌توان نوع آن را تشخیص داد به صورتی که می‌شود گفت در روش آبیاری پیشرفته؛ از تجهیزات پیشرفته نیز استفاده می‌شود.
با توجه به مشکلات و مسائلی که در این روش وجود دارد می‌توان گفت که استفاده از روش‌های دیگر توصیه می‌شود.
نتیجه‌ای که از این نوع آبیاری گرفته‌اند، در کشورهای متفاوت مختلف می‌باشد اما کشورهای استرالیا، چین، مصر و ایران نشان از این می‌دهد که لوله‌های دریچه دار و تجهیزات آبیاری سطحی، تا میزان ۲۸ درصد از مصرف آب کم می‌کند و راندمان آب را تا میزان ۳۰ درصد کم می‌کند.
بیش از ۹۰ درصد اراضی فاریاب (آبی) جهان به روش‌های سطحی آبیاری می‌شود؛ ولی این روش‌ها به نسبت روش‌های نوین آبیاری، بازده کمتری دارد. کمبودن بازده آبیاری، ناشی از ضعف مدیریت آبیاری در این روش‌هاست. به دلیل هزینه زیاد سامانه‌های نوین آبیاری، به بهبود و اصلاح عملکرد روش‌های سنتی آبیاری سطحی که کم هزینه است و خود زارعان نیز توجه چندانی نمی‌شود؛ آن را اجرا می‌کنند، غالبا حال آنکه این امر ضروری و اجتناب ناپذیر است. با اصلاح سامانه‌های سنتی آبیاری ، افزایش بازده آبیاری امکان‌پذیر است.
آبیاری سطحی
مزایای
- سادگی و عدم نیاز به دستگاه و تجهیزات پیچیده
- هزینه سرمایه‌گذاری اولیه پایین
- عدم نیاز به انرژی
معایب
- در مواردی که شیب زمین زیاد است نمی‌توان از این روش آبیاری استفاده کرد و باید زمین تسطیح یا شیب‌بندی شود که هزینه زیادی دارد.
- برای خاک‌های سبک و شنی مناسب نیست.
- به نیروی کار بیشتری نسبت به روش‌های آبیاری تحت فشار نیاز دارد.
- راندمان این آبیاری پایین است که باعث هدر رفت آب می‌شود.
- نیاز به دبی آب بالایی دارد.
۱.آبیاری کرتی
۲.آبیاری نواری
۳.آبیاری جویچه ای(فارو)
۴. آبیاری غرقابی
